علایم و نشانه های انگل دمودکس و درمان های آن

انگل دمودکس:

دمودکس  نوعی انگل است که در غدد چربی فولیکول موهای انسان زندگی کرده و ارتباط نزدیکی با انگلی دیگر به نام دمودکس فولیکولاروم دارد.

این انگل‌های دمودکس به صورت طبیعی می‌توانند بر پوست افراد بالغ وجود داشته باشند، اما زمانی که تراکم آن‌ها افزایش پیدا کند،  دمودکس ها سبب تشدید مشکلات پوست و مو می‌شوند.

 انگل های دمودکس  از حدود ۲۰ هزار سال قبل بر روی پوست انسان زندگی می‌کرده‌اند، اما دانشمندان بیش از یک قرن است که آن‌ها را شناخته‌اند.
با توجه گسترش زندگی شهری و الودگی ها تراکم انگل دمودکس در مراکز ها مثل آرایشگاه ها،سالن های ورزشی و استخرها بیشتر قابل مشاهده میباشد.

در سال‌های اخیر با توجه به کشف ارتباط میان دمودکس‌ها و بیماری‌های پوست و مو، باعث شده تا اطلاع رسانی بیشتری نسبت ب این انگل و امراضش به مردم شود.

علائم و نشانه‌های وجود انگل دموکس در پوست و مو:

انگل دمودکس مشکلاتی مانند ریزش مو، کم پشتی و نازک شدن تارهای مو، جوش، انواع آکنه، خارش پوست، چین و چروک، پیری زودرس، خشکی پوست، بروز جوش‌های سرسیاه، تغییر رنگ پوست و روزاسه در صورت فرد ایجاد می‌کند.

انگل‌های دمودکس مسری هستند و به راحتی از طریق وسایل شخصی مانند حوله، شانه، برس مو، روبالشی یا از طریق تماس پوستی مانند بوسیدن از یک میزبان به میزبان دیگر منتقل شود.

البته اماکن عمومی و از همه مهمتر سالن‌های زیبایی و آرایشگاه‌ها نیز از جمله مهم‌ترین مناطق برای انتقال انگل دمودکس هستن انگل های دمودکس را باید کاملا جدی گرفت.

افراد مسن از نظر ابتلا به انگل دمودکس در معرض خطر بالاتری قرار دارند. دمودکس بیشترین شیوع را در بین افراد 20 تا 30 ساله دارد، زیرا میزان سیبوم در این دوره زمانی به بیشترین مقدار خود می رسد.

این انگل ها در کودکان زیر 5 سال به ندرت دیده می شوند، زیرا تولید سیبوم در این افراد کم است. علاوه بر این، با اینکه دلیل آن مشخیص نیست اما دمودکس در مردان نسبت به زنان شیوع بیشتری دارد.

تشخیص انگل دمودکس

با بررسی کردن یک نمونه چربی پوست در زیر میکروسکوپ جهت تایید حضور انگل دمودکس، تشخیص صورت می گیرد. اغلب افراد از حضور انگل دمودکس در فولیکول مو های خود نیز اطلاع ندارندوحتی خیلی ها ناقل این انگل دمودکس میباشند .

بسیاری از افراد تنها هنگامی مطلع می گردند که از نظر ابتلا به دیگر بیماری های پوستی آزمایش می شوند.

تا زمانی که فرد علائم یا عوارضی را تجربه نکرده است، نیازی به آزمایش بررسی ابتلا به انگل ندارد. پزشک ابتلا دمودکس را به وسیله نمونه برداری چربی تشخیص می دهد.

این فرایند شامل برداشت نمونه کوچکی از چربی پوست و بررسی آن زیر میکروسکوپ می شود.

همچنین، پزشک درباره علائم فرد از او سوال می پرسد تا دیگر نشانه های ابتلا به انگل ها از جمله فلس مانند شدن پوست را جستجو کند.

در صورتی که مقدار انگل ها در فولیکول های مو بالا باشد، ابتلا به دمودکس تشخیص داده می شود.

شرایط انجام تست انگل دمودکس:

🔸۴۸ ساعت قبل از انجام تست سر و صورت با شوینده شسته نشود.
🔸با صلاحدید پزشک ۷۲ ساعت قبل از انجام تست استفاده
از انتی بیوتیک های خوراکی اجتناب شود.
🔸روز تست لوازم ارایش روی صورت استفاده نشود.
🔸حدود یک هفته تا ۱۰ روز از پاکسازی صورت استفاده نشود

درمان دمودکس ها

اغلب موارد انگل های دمودکس می توانند در خانه درمان شوند.

در صورتی که فرد به تعداد قابل توجهی از انگل ها دچار بوده یا علائمی شدید و ناراحت کننده را تجربه می کند، امکان دارد به مداخله پزشکی نیاز باشد

1- مراقبت خانگی

تعداد راه هایی برای به حداقل رساندن تعداد انگل های دمودکس کاهش خطر ابتلا به عوارض بر روی پوست وجود دارد. نکات مراقبت فردی شامل موارد زیر می شوند:

– حتما هر روز استحمام شود تا از تراکم انگل ها جلوگیری شود.

– موها و مژه ها حتما توسط شامپو ملایم شسته شوند.

– روزی دوبار صورت با شوینده مناسب شسته شود– بعد از ورزش ها حتما دوش گرفته شود

– از لوسیون ها و شوینده های دارای چربی استفاده نشود

در صورتی که درمان های خانگی، علایم انگل دمودکس برطرف نشد و تعداد انگل های دمودکس را کاهش نداد، امکان دارد جهت کاهش سیبوم اضافی بر روی پوست به دارو نیاز شود.

در موارد شدید ابتلا به انگل دمودکس یا در افرادی که دارای یک سیستم ایمنی ضعیف هستند، پزشک مصرف دارو خوراکی ایورمکتین را توصیه می کند.

همچنین، مدیریت و درمان هر گونه بیماری زمینه ای همانند عفونت ها که می تواند با سطوح بالای انگل ها در ارتباط باشد، ضروری است.

علاوه بر آن، اگزما و آکنه روزاسه باید به وسیله درمان های موضعی پوست درمان شوند.

در حال حاضر از این نوع روش های اغلب شیمیایی برای درمان دمودکس  استفاده می شود  که برخی از آنها نتیجه ی خوبی ندارند.

ادامه……